Twee keer mazzel op één dag.

 

Ik ben een beetje in een “hoera” stemming en daar zijn twee reden voor, op de eerste plaats omdat het dusdanig mooi weer is waardoor ik een rondje kon gaan fietsen en toen ik thuis kwam was de post geweest met twee brieven van het CBR, ik ben weer goed genoeg om weer 5 jaar te mogen autorijden. Dit had nogal wat voeten in de aarde. Met alle aanvragen enz. enz. was mijn eerste gedachte door de medicatie die ik slik sinds mijn ziekenhuis opname en alles wat daar aan vast zat met pillen slikken enz., afgelopen jaar in juni, ik zal wel naar een cardioloog moeten maar tot mijn verbazing kreeg ik een verzoek om naar een oogarts/specialist te gaan mogelijk staar en daar ben ik in augustus 2017 aan geholpen en dat terwijl bij de keuring de arts zei, die ogen zijn prima, hoe is zoiets te rijmen. Meteen gebeld en alles uitgelegd en vandaag dus het verlossende bericht, “Foutje bedankt”.

Dan het ritje van vanmorgen met de zon erbij op pad en zo was het begin van het HEM-rondje geboren, bij Middenmeer is men gestart om de toekomstige brandweer garage van geïsoleerde zijpanelen te voorzien en verder zag ik weer heel veel bloeiende percelen met tulpen en de nodige gezinsuitbreidingen in de schapenwereld en ook de nummering gaat daar door.

Als moeder nummer 60 heeft krijgen de jongen dat ook, in dit geval opgespoten door de boer.

Ook wist ik één jonge meerkoet te spotten de rest dook weg onder de overhangende berm.

Later door Hoorn even op het “Houten Hoofd” kijken waar net een boot binnen kwam en bij het verlaten zitten de “Scheepsjongens van Bontekoe” nog steeds op de kademuur.

Er werd ook een groep kinderen onder begeleiding door de stad gestuurd die een oorverdovend gejuich de lucht in schreeuwden toen ik om de hoek kwam met de Gekko Quest.

In Enkhuizen moest ik omkeren bij de brug die in onderhoud was en er niemand door kon.

Later nog wat opvallende bloemen op afstand enspeciaal onkruid in de berm langs het fietspad, verder weinig nieuws maar het was weer een feestrit van 92 km.

Toch nog even heel kort van huis.

 

Ik had me er al bij neergelegd dat de Quest vandaag niet op de straat zou komen, regen afgewisseld met regen en een harde wind, nee niet mijn weer. Maar ja, hoe langer ik zat te kijken op diverse weerstations en af en toe zon zag kon ik de verleiding niet langer weerstaan. Wel was de windkracht van 6 naar 5 gegaan dus het is acceptabel. Een klein rondje om er aan te wennen dat ik niet te lang stil kan zitten dat moet kunnen. Gelukkig moet ik niet over de Afsluitdijk want daar is het vanmorgen fout gegaan en zou de dijk tot ongeveer 15.00 uur afgesloten blijven. Via Slootdorp richting Den Oever was de keus die ik had gemaakt, even stoppen om de papieren zakdoekjes te vinden in m’n tas en toen ik daar zo “zielig” stond kwam er een mevrouw op me aflopen,

“Heb je problemen Pé” en toen herkende ik haar Tootje Boutkan de vrouw van een ex collega.

 I.v.m. hun huwelijk ben ik ooit nog eens creatief geweest, even kijken in een doosje met wat meer van die bezigheid vond ik het bedoelde stukje creativiteit. Peter kwam ook aanlopen en zo stonden we even te kletsen na   ...tig jaren. Bij Den Oever onder de A7 door naar de andere zijde waar een klein stukje water is na het fietstunneltje zag ik een paar futen bij het nest.

Door wat struiken kon ik geen foto maken van dichtbij dus eerst naar boven fietsen en toen nog eens kijken waar ze zaten. Ja, daar waren ze de éne dook meteen onder en de andere leek te gaan zitten op het nest dus ik heb maar een paar keer afgedrukt dan zie ik thuis wel en dat was een verrassing er lagen eieren in het nest wat ik nog niet had gezien, prachtige beelden.

Het verkeer werd overal omgeleid en ik ben via de haven gereden waar het water al bijzonder hoog stond, de kotters lagen aansluitend met de kade.

Vervolgens een route over Wieringen en via de fietsverbindingsbrug kwam ik weer in de polder en thuis was het net geen 40 km geweest.

Slecht weer en bijna nog slechtere berichten

 

Met dit weer stuur je nog geen hond naar buiten zegt men weleens als het slecht weer is, dus vandaag geen honden buiten. Nu wil het toeval dat ik, wij, afgelopen zondag naar Friesland moesten waar mijn kleinzoon zijn verjaardag vierde. Het was wel winderig maar een enorme helder dag en op de terugweg zei ik tegen Tiny, :” Ik wil straks bij het Monument even op de dijk kijken hoe het fietspad daar loopt als ik ooit weer de kans krijg om op mijn vertrouwde manier naar Oudemirdum te fietsen”  Afgelopen jaar toen het fietspad “per ongeluk” twee dagen open was lag ik in het ziekenhuis dus weet ik niet hoe het bij deze toekomstige oversteek is gerealiseerd.

Als je onderweg tot de conclusie zou komen dat het langs de andere kant van de Afsluitdijk voor de wind gunstiger is dan is hier de mogelijkheid om te veranderen van fietspad. Ik moet eerlijk toegeven het ziet er keurig uit, de ene baan blijft laag langs het water van de Waddenzee en de ander loopt over het bestaande pad.

Wat me nog steeds niet helemaal duidelijk is waarom hebben ze om de paar meter stenen “stootkussens” gemaakt, schijnbaar geen fietsers in de bedenkers van de tweede fietspad. Ja en dan te bedenken dat de planning steeds verder uit de klauw loopt. Het zou 3 jaar duren, wat al enorm tegen viel, 1 april 2019 werd gestart dus in 2022 komt het weer goed. Toen ik tijdens het speciale vervoer de dijk over ging zei de chauffeur, en dat vergeet ik nooit meer, “Ze zijn nu een half jaar bezig en ze heen al een jaar achterstand” later ga je begrijpen wat er allemaal is mis gerekend. Maar goed toen werd het een paar jaar later, weer later hoorde ik, het zal wel 2026 of later worden en het allerlaatste bericht is reken maar op 2030. Zorgelijk, dan moet ik op de eerste plaats nog fietsen en als ik in dat jaar de 90 zou halen en ook de dijk nog over zou kunnen, heen en weer terug voor de standaard 160 km, een blije ziel die dat haalt en ik hoop dat ik dat dan ben.

Wat is het nu, vélo couché, recumbent of gewoon ligfiets.

 

Vanmorgen heel lang getwijfeld, zal ik wel of zal ik niet. Het regende een heel klein beetje en ik was eigenlijk niet van plan om te gaan, dus een mooie smoes om thuis te blijven. Maar het vlees is zwakker dan de wil en zo ging ik rond een uur of één toch nog voor een klein rondje. Even over Wieringen langs het Wad en dan weer naar huis. En dan maak je het toch weer mee, allemaal simpele dingen maar toch ……….. 

Bij het verlaten van het dorp viel me nu op dat ook dicht bij huis heel veel kleurige bloemenperken zijn te zien langs de Brugstraat, maar verder is er weinig wat mijn aandacht trekt. Het is niet koud maar er staat langs het Wad toch nog wel een pittig windje.

Ik volg de dijk en zie verschillende velden die zijn bevolkt door Rotganzen de donkerste in z’n soort.

Later ga ik de dijk over en kom langs het water in de verte zag ik ze al staan, een grote “club” scholeksters en bij het “eilandje” in de bocht zijn de kluten druk bezig met hun nesten. Aan het eind ga ik door de passage waar ik net doorheen kan, met links en rechts 2 tot 4 centimeter ruimte, langzaam kom ik op de kade bij de kotters. Bij één van die boten die er al een hele poos ligt volgens een plaatselijke bekende, wordt het geheel gerenoveerd en wordt de voormalige kotter omgebouwd tot zeilboot.

Als je even staat te kletsen met zo iemand komen er twee mannen vanaf die boot aanlopen en hebben alle interesse in de Quest en zo ontstaat er weer een nieuw gesprek, de éne is Fransman en de ander is Italiaan die allebei aan de verbouwing van de boot werken. En zo zie je maar weer, met ja en nee zeggen kom je niets aan de weet en is het verhaal snel over, maar open staan voor iedereen  geeft achteraf altijd een prettig gevoel dat past in de samenleving. En zo kwam ik weer thuis na 41 km en blij dat ik ben gegaan.

Beelden van dichtbij en van heeeeeel ver weg.

 

Het is weer een prachtige dag aan het worden, eerst nog wat bewolking maar later zal de zon er flink bij zijn. Mijn zoon die al vanaf zijn militaire dienst een overheidsfunctie heeft als agent heeft al heel wat “stations” afgewerkt, begonnen in de hoofdstad toen N.H. Recherche werk, meldkamer in Alkmaar en ga zo maar door. Zijn vorige werkplaats was Amsterdam meen ik, maar hij voelde zich meer aan getrokken tot het hogere noorden en zit nu in Den Helder, en die gaf vanmorgen door dat hij vandaag thuis was voor koffie, dus de rit was geregeld. Eerst even de banden op spanning brengen, voor 7 atm. en achter 5 atm. ziezo dat is weer voor een aantal weken klaar en dan op naar Alkmaar. De temperatuur valt eigenlijk wel een beetje tegen, ik had het warmer verwacht , maar goed aan het eind is er koffie en kunnen we bijkletsen.

Als we daar zo zitten geeft mijn mobiel een seintje, ik open en daar zijn van kleindochter Fleur, weer een aantal foto’s vanuit Australië, die meid bevliegt alles wat op haar weg komt, zelfs een stukje video waar ze onder zich een haai ziet zwemmen. Het Great Barrière Reef wordt nu met een bezoek vereerd, wel prachtig allemaal maar van de andere kant denk ik, was ze maar weer thuis. Maar goed mijn ritje naar Alkmaar is goed verlopen en de cappuccino was prima.

Als ik weer verder ga zie ik na Sint Pancras een aantal ganzen met kroost, echt een teken dat het voorjaar is.

Als ik eenmaal weer langs het water kom zie ik een dame die in zomertenue in de kano zit, gelukkig is het zonnig.

Langs de Noodervaart zijn ze nog steeds bezig om de fietsbruggen te plaatsen wat net als alles bij overheidsinstanties veel te lang duurt.

Op heel veel plaatsen zie je bloeiende velden met hyacinten en tulpen, gewoon een kleurig voorjaar.

Ook in de Wieringermeer wordt veel werk verzet op de akkers, ploegen kulen, spuiten en zaaien, alles kan je tegenkomen. En voor dit alles reed ik vandaag 80 km.